Kun je jezelf even voorstellen? Ik ben Peer Roosen (die/hun, 1991), een met passie overspoelde stuiterbal die vanuit poëzie performances schrijft, maakt en speelt. Dertien jaar geleden verhuisde ik van Zeeland naar Eindhoven voor een studie aan de Technische Universiteit. Vanuit die technische wereld maakte ik een afslag naar de woordkunst. Als autodidact en als deelnemer aan de literaire talenthub WOLK heb ik me ontwikkeld van spoken word-artiest tot multidisciplinair maker. Nu beweegt mijn werk zich op het snijvlak van poëzie, performance en theater.
Wat zijn jouw grootste drijfveren? Mijn grootste drijfveer is het raken van mensen. Ik wil via poëzie en performance abstracte of moeilijk te bevatten thema’s voelbaar maken. Vaak werk ik vanuit een autofictieve benadering: ik vertrek vanuit persoonlijke ervaringen, maar gebruik fictie om die ervaringen te tillen naar een universeler verhaal.
Zo maakte ik een voorstelling over mijn leven met ADHD, angst en paniekstoornis — en over hoe moeilijk ik het soms vind om alleen te zijn, zowel fysiek als in mijn hoofd. Op dit moment werk ik aan een voorstelling over mijn zoektocht naar gender. Ik wil daarin niet alleen mijn ervaring met het ontdekken van mijn non-binariteit delen, maar ook de bredere, herkenbare ervaring laten zien: dat we allemaal, op onze eigen manier, een relatie hebben tot gender. Ik ben minder geïnteresseerd in maatschappelijke etiketten, en des te meer in de persoonlijke beleving.
Wie of wat inspireert je in je werk? Mijn inspiratie haal ik uit thema’s als mentale gezondheid en genderidentiteit. Dat komt deels voort uit mijn roots in de spoken word, waar de ‘ik’ vaak het vertrekpunt is.
Ik zit veel in mijn hoofd: daar ontstaan werelden, dialogen met mezelf, ideeën en gedichten. Hoewel mijn werk vaak solistisch van aard is, kan en wil ik niet in mijn eentje maken. Ik heb mensen nodig om me heen, om mee te sparren, om mijn vuur aan te wakkeren. De ontmoeting is voor mij essentieel.
Daarnaast inspireert ‘de mens an sich’ me. We zijn rare wezens, en juist dat fascineert me mateloos.
Hoe kun je jouw stijl het beste omschrijven? Mijn stijl zou ik omschrijven als poëtisch absurdisme, gecombineerd met donkere humor en kwetsbare verhalen. Mijn werk heeft een sterke autofictieve inslag: het is geworteld in persoonlijke ervaringen, maar zoekt altijd de verbinding met een groter geheel.
Poëzie is het startpunt van mijn werk. Via poëzie kun je de wereld door andermans ogen ervaren. Mijn teksten richten zich vaak op de innerlijke wereld.
Daarnaast speelt lichamelijkheid een belangrijke rol in mijn werk — zowel in tekst als in performance. Ik ben gefascineerd door het fysieke, het rauwe, het vieze. Die fascinatie zet ik in om te vervreemden en te verrassen, in tekst en spel.
Wat is jouw ambitie? Mijn grootste ambitie is om te blijven vertellen. Om verhalen te delen die ertoe doen, die raken, en die mensen meenemen in de belevingswereld van een ander.
Op de korte termijn werk ik aan een voorstelling over gender en mijn persoonlijke zoektocht daarin. Mijn wens is dat het publiek daarin niet alleen míjn verhaal ziet, maar ook wordt uitgenodigd om te reflecteren op hun eigen relatie tot gender.
Daarnaast wil ik onderzoeken hoe poëzie, spoken word, storytelling, theater en fysieke performance in mij kunnen samensmelten. Niet om het wiel opnieuw uit te vinden, maar om te ontdekken hoe ik me tot die vormen verhoud, en om steeds beter te begrijpen wat ik wil maken — en waarom.
Welke rol speelt het Parktheater in het realiseren van deze ambitie? Het Parktheater biedt me de ruimte om te vallen en weer op te staan. Om te experimenteren, te falen en daarvan te leren. Als autodidact voel ik vaak de druk om me te bewijzen als professioneel kunstenaar, om te laten zien dat ik ‘mee mag doen’.
Door mij op te nemen in het THINX-traject, spreekt het Parktheater vertrouwen in mij uit. Ze ondersteunen mij op artistiek, facilitair en zakelijk vlak, helpen me mijn doelen aan te scherpen en mijn dromen concreet te maken. Een veilige plek om te groeien.
Wat kunnen bezoekers van jouw werk verwachten? Bezoekers van mijn werk kunnen een intieme, rauwe en kwetsbare ervaring verwachten. Mijn performances combineren poëzie, storytelling en fysieke expressie, en zoeken vaak het ongemak op.
Wil je meer weten over het werk van Peer?
Volg hen via Instagram.
