©Phile Deprez

Rule of three

Jan Martens
vr 20 dec ’19 20:30 - 21:45
Gedanste performance tussen concert en verhalenbundel
vr 20 dec ’19
20:30 - 21:45
  • vr 20 dec ’19
    20:30 - 21:45
    Philipszaal
    Geweest

Rule of three is een gedanste performance die het midden houdt tussen concert en verhalenbundel.

Lichamen, licht, muziek, kostuums en tekst ‘schrijven’ een collectie van korte verhalen. Een ongetemde meditatie die – net als onze tijd – gebaseerd is op tegenstellingen: tussen verstilling en explosie, tussen precisie en intuïtie, tussen hart en rede.

Voor Rule of three werkt Jan Martens samen met de Amerikaanse producer en drummer NAH. Zijn muziek bestaat uit live- en geprogrammeerde drums die hij mixt met gevonden geluiden en gemanipuleerde samples. Performers Steven Michel, Julien Josse en Courtney May Robertson gaan op het podium de dialoog aan met NAH’s eclectische muziekcompositie en drijven de zintuiglijke prikkeling steeds verder op.

Rule of three werd genomineerd voor een Zwaan binnen de categorie ‘meest indrukwekkende dansproductie 2018.’ De Zwanen worden gezien als de belangrijkste dansprijzen in Nederland.

"Een indrukwekkende dansvoorstelling die keer op keer aanzet tot nadenken. Een verademing."

De Morgen

Credits

van Jan Martens / met Baptiste Cazaux/Steven Michel, Dan Mussett & Courtney May Robertson

Over Jan Martens


Jan Martens (1984, België) studeerde aan de Fontys Dansacademie in Tilburg en studeerde in 2006 af aan de opleiding Dans van het Artesis Koninklijk Conservatorium in Antwerpen. Sinds 2010 maakt hij zijn eigen choreografisch werk dat door de jaren heen met steeds groter wordende regelmaat voor nationaal en internationaal publiek gespeeld wordt. 

Het werk van Jan Martens wordt gevoed door de overtuiging dat elk lichaam kan communiceren, dat elk lichaam iets te vertellen heeft. Die directe communicatie vertaalt zich in transparante vormen. Zijn werk is een vrijplaats waarin de notie van tijd opnieuw voelbaar wordt en waar er ruimte is voor zowel observatie, emotie als reflectie. Om dat te bereiken creëert hij niet zozeer een eigen bewegingstaal maar vormt en hergebruikt hij bestaande idiomen in een andere samenhang zodat nieuwe ideeën tevoorschijn komen. In elk nieuw werk tracht hij de relatie tussen publiek en performer te hertekenen.